De bouw van (al weer) een Ridge Runt
(door Frans Hoppenbrouwer)

Een fotoreportage


De eerste Ridge Runt in 1993.
In 1993 was mijn zoon Jeroen dolblij met zijn eerste Ridge Runt, die ik voor hem bouwde.
Met veel plezier heeft hij jaren achtereen met dit rood vlammende hellingzwevertje op de Sauerlandse hellingen gevlogen. In mei 2005 crashte het inmiddels vele malen gerepareerde model zo grondig, dat het voorgoed verloren leek. De vleugel was onherstelbaar vernield en verdween in de afvalton, maar het gehavende rompje heb ik op zolder bewaard.

Mijn model Vicomte is inmiddels gereed en wacht op het voorjaar om ingevlogen te worden. Maar het is nog maar december en de winter is nog (lang?) niet voorbij. Dus tijd genoeg om nog een bouwproject aan te pakken.

Op zolder trof ik het gehavende rompje van de Ridge Runt aan en twijfelde even om het weg te gooien. Maar nee, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen en zag bij nader inzien mogelijkheden om het geval te "restaureren". Er zouden heel wat scheuren en breuken gerepareerd moeten worden, maar het was te doen en een nieuwe vleugel bouwen was natuurlijk ook niet onoverkomelijk, ja zelfs een uitdaging!

Het zou de vijfde(!) Ridge Runt worden en daarom kwam het in aanmerking voor een experiment: het vleugelprofiel van de originele Ridge Runt is recht en vlak aan de onderkant en daardoor niet zo geschikt voor kunstvluchtfiguren. Onze later gekochte ASW 19 modellen hebben die kunstvluchteigenschap wel en zijn daarbij ook nog eens thermiekgevoelig. Kortom, de keuze was snel gemaakt: deze vijfde Ridge Runt zou het HQ2012-profiel krijgen van de ASW 19.


Einde model (?) na een zware crash in mei 2005.
Jeroen en ik zouden aan dit modelletje nog wel eens heel veel plezier kunnen beleven. En duur hoeft het ook niet te zijn want uit een oude "off the road" raceauto heb ik een tweekanaals Robbe radiobesturing (27 MHz) gehaald. Die heeft vroeger ooit nog eens dienst gedaan in de zwever Dandy. De Ridge Runt heeft ook slechts twee kanalen nodig, hoogteroer en ailerons, dus dat zou prima lukken. Misschien wel twee miniservo's inbouwen i.p.v. de oude robbe-"kolossen" van 40 gram per stuk om zodoende wat gewicht uit te sparen.
Verder is er nog voldoende balsahout (en balsa-afval) voorradig, zodat er voor weinig geld een leuk (helling)model zal ontstaan.


Het HQ2012-profiel van de ASW 19 is symmetrisch, maar ook een lichte "holling" aan de achterzijde. Vandaar de goede allround eigenschappen.

Modelgegevens:


  • Spanwijdte: 1400 mm
  • Vleugeloppervlak: 23,8 dm2
  • Vleugelbelasting: 30,3 gram/dm2
  • Vliegklaar gewicht: 720 gram (incl. ontvanger, 2 miniservo's en 4,8 V accu)
  • Lengte romp: 730 mm
  • Vleugelprofiel: HQ2012
  • Besturing: hoogteroer en ailerons.




  • Foto's: Frans en Herma Hoppenbrouwer

    « TERUG

    December 2011: Op zolder ligt naast nog wat oudere modellen ook genoeg balsahout voor de Ridge Runt vleugel.
    December 2011: Zo lijkt het 18 jaar oude rompje nog redelijk gaaf, maar het zit vol met scheuren en breuken.
    December 2011: Van wat dichterbij zie je bijvoorbeeld dat de neus aan één kant losgescheurd is.
    December 2011: De radiobesturing van deze meer dan 20 jaar oude "off the road" racer blijkt nog prima te funktioneren en zal een plekje in de vijfde Ridge Runt krijgen: een Robbe Economic, 2-kanaals op de 27 MHz-band, kanaal 14.
    December 2011: Eerst wordt de romp van alle oude folie ontdaan, een zeer bewerkelijk klusje.
    December 2011: Na het grondig restaureren en voorzichtig schuren van de romp wordt een begin gemaakt met een nieuw "jasje".
    December 2011: Het werk vordert gestaag. Ook is al een begin gemaakt met de tekening van de (halve) hoofdvleugel op transparantpapier, zodat de tekening zowel voor de linker als voor de rechtervleugelhelft gebruikt kan worden.
    Januari 2012: De ribben worden volgens het bekende patroon gemaakt: mallen van wortel- en tipkoorde...
    Januari 2012: ... met daartussen een 13-tal grofweg uitgesneden ribben van 1,5 mm dik balsa, samen gehouden door twee staalnaalden.
    Januari 2012: Dan schuren, schuren en nog eens schuren totdat het schuurblok de beide mallen net raakt en dat alles dan nog een keer voor de andere vleugelhelft.
    Januari 2012: Het resultaat is een tweetal series regelmatig verlopende ribben, allemaal met hetzelfde HQ2012-profiel.
    Januari 2012: Er wordt een begin gemaakt met de linker vleugelhelft. De beide hoofdliggers zijn van grenen, 3 x 8 mm.
    De koppeling aan de andere vleugelhelft d.m.v. twee triplex-strips, 3 mm dik.
    Januari 2012: En al spoedig daarna de rechterhelft, alles nog zonder ailerons, die pas in de eindfase aan de vleugel worden bevestigd.
    Januari 2012: De vleugel is beplankt, voorzien van "oplijmers" op de ribben en voorzichtig glad geschuurd.
    Nu de ailerons nog aanbrengen.
    Januari 2012: Beide ailerons in de maak. De stalen stuurpennen, voorzien van (blauwe) huls, zijn ingelijmd. Zwart oracover is al aan de achterkant aangebracht, daarna de scharnieren en nu de scharnieren nog borgen met houten deuvels (worstprikkers).
    Januari 2012: Hier zijn de ailerons van oracover voorzien en met vier scharnieren per aileron aan de vleugel bevestigd.
    Januari 2012: Vooral het aanbrengen van de "vlammetjes" is een arbeidsintensief werkje. Het kost uren knipwerk.
    Januari 2012: Even een kijkje onder de cockpit: alles past precies.
    Het ronde neusje is trouwens geschilderd, omdat "rond" nogal lastig is te foliën.
    Januari 2012: De aileronsaansturing moet gekruist worden, omdat de eenvoudige 27 MHz zender helaas geen "reverse"-instelling kent.
    Borgmoertjes aan de nylon quicklinks zijn niet nodig, omdat nylon zelf heel goed borgt.
    Februari 2012: En hier is het model dan helemaal vliegklaar. Eind april zal hij moeten laten zien wat ie presteren kan op de Sauerlandse hellingen....
    Februari 2012: Na anderhalve maand bouwen even poseren bij -7 graden.
    Maart 2012: De meer dan 20 jaar oude 27 MHz-besturing leverde in de testfase helaas geen betrouwbare reikwijdte meer op en dus werd mijn reserve 2,4 GHz Spektrum-ontvanger ingebouwd, die probleemloos functioneerde.
    Achter de Kuiperberg in Ootmarsum zijn op een dag met weinig wind een aantal handstarten gedaan en het model gedroeg zich voorbeeldig. Slechts een geringe bijstelling van het hoogteroer en een klein extra gewichtje in de rechter vleugel bleek nodig.
    Nu is het afwachten wat dit kistje op de Sauerlandse hellingen gaat doen. De verwachtingen zijn positief.

    « TERUG



    ©Webmaster: Frans Hoppenbrouwer